Κοινός τόπος. Εύκολα λέγεται, επίπονα χτίζεται.
Τι είναι ομάδα;
Αυτήν την ερώτηση απάντησε ζωγραφίζοντας μια ομάδα προεφήβων το 2003. Οι πέντε ζωγραφιές αφηγούνται ένα παραμύθι, που συμβολίζει την προσπάθεια δεκάδων εμψυχωτών και εκατοντάδων νέων που έχουν συνδράμει στο κοινό αυτό έργο που ονομάζεται Δημιουργικό Εργαστήρι Εμψύχωσης.
Μια φορά ήτανε ένα τοπίο γεμάτο δένδρα, με ένα πολύ όμορφο ποτάμι, με έναν καταρράκτη και από πάνω υπήρχανε πουλιά που θα είχανε σίγουρα την ομορφότερη θέα.
Σε εκείνο το πανέμορφο τοπίο με τον κατακίτρινο ήλιο υπήρχε μια ομάδα παιδιών και μεγάλων. Αυτή η ομάδα δεν ενοχλούσε τη φύση και το όμορφο τοπίο, ήτανε φίλοι ακόμα και με τα ζώα.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν από διαφορετικές φυλές αλλά δεν τους πείραζε αυτό. Είχανε βγάλει και το ωραιότερο χορό που θα μπορούσε να φτιάξει ο άνθρωπος, με σκοπό συνεργασίας με την φύση.
Αυτή η ομάδα ήτανε πολύ ξεχωριστή, γιατί το κάθε άτομο που υπήρχε σε εκείνη την ομάδα είχε το δικό του χρώμα. Με εκείνα τα χρώματα που είχε διαλέξει ο καθένας τους, τα είχανε χωρίσει σε τέσσερις υποομάδες και τις είχανε βάλει σε ένα μεγάλο κύκλο από χρώματα. Κάθε τόσο τα μέλη της ομάδας βουτούσαν τα χέρια τους στο χρώμα τους και δένανε τα χέρια τους σε κύκλο.
Κάποια μέρα σε εκείνο το όμορφο τοπίο που υπήρχε, πήγανε λίγο πιο παραπέρα απ’ εκεί που ζούσανε. Βρήκαν ένα μέρος λίγο πιο πάνω από το ποτάμι που είχε το μεγαλύτερο πλατάνι. Σε εκείνο το σημείο συμφώνησε η ομάδα, ο κύκλος των χεριών που γίνεται με τα χρώματα να γίνεται γύρω από το πλατάνι και να κρατήσει σε ζωή, όσο ζει ένα πλατάνι.
Ακούστε την αφήγηση των νέων:
Πώς μοιάζει ένας κοινός τόπος;
Το 2011, ο Πολτισιτικός Σύλλογος Γαλάνης μας έδωσε την ευκαιρία να διευρύνουμε τον κοινό αυτό τόπο, με μια τοιχογραφία που αγκάλιασε η τοπική κοινωνία. Έτσι γεννήθηκε το τρένο των ΔΕΝ που ακόμα σήμερα συνεχίζει τα ταξίδια διαπολιτισμικής συνύπαρξης στα κοινωνικά τοπία της Θράκης.
Με κλικ στην εικόνα, ταξιδεύεις μαζί του!
