(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
Συνειδητοποίησα σήμερα πως είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω στην Ηλιόπετρα. Μέχρι το Εύλλαλο έχω πάει μόνο και είχα την περιέργεια να δω και το «πιο πέρα». Ήμουν κάπως καχύποπτη να το πω, επιφυλακτική για το τι θα συναντήσω, μιας και πήγαινα πρώτη φορά. Τελικά τα παιδιά ήταν πολύ εξωστρεφή, χαρούμενα, καθόλου μαζεμένα και έκαναν αρκετή πλάκα μεταξύ τους αλλά και με μένα. Γνώριζαν τα κινητά ΚΕΣΠΕΜ πολύ καλά και χάρηκαν που σήμερα γνώρισαν και το βαν των ΔΕΝ - είχαν μεγάλη περιέργεια να μάθουν τι είναι τα Δημιουργικά Εργαστήρια Νέων και τι πράγματα μπορούμε να κάνουμε μαζί. Καθώς γνωριζόμασταν καλύτερα, τους είπα τι θέλω από αυτούς και με μεγάλη προθυμία και ευχαρίστηση προσφέρθηκαν να μου φτιάξουν ακόμη μια φίλη. Το διασκέδασα πάρα πολύ, τα παιδιά μου έλεγαν διάφορες (φανταστικές) ιστορίες που νόμιζα ότι είναι αληθινές, όμως στο τέλος άρχισαν να γελάνε και να μου λένε ότι έκαναν πλάκα και πως δεν ήταν πραγματικά γεγονότα. Έφυγα από εκεί πολύ χαρούμενη και με μια ακόμη φίλη, στο «φτωχικό μου» βανάκι, με το όνομα Σμαράγδα Ρομπέρτο.
