Στον ΔΕΝτόπο της Ξάνθης (ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης), σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε μια σειρά από τριήμερα (29-31 Οκτωβρίου και 5-7 Νοεμβρίου) που ονομάστηκε “Γνωστοί και μη εξαιρετέοι & περαστικοί”. Στόχος της δράσης ήταν ταυτόχρονα

(α) να ανοίξει τη συνδιαμόρφωση του χώρου και των δράσεων των ΔΕΝ (“ΔΕΝτοπία”) στην ομάδα νέων που μέσα απ' την έρευνα πεδίου αναδύθηκε ως “η μαγιά” των ΔΕΝ στην Ξάνθη (νέοι οι οποίοι συμμετείχαν σταθερά σε ομάδες και θερινές δράσεις των ΔΕΝ),

(β) να ενθαρρυνθούν να συνδιαμορφώσουν τον φυσικό χώρο των ΔΕΝ και να φανταστούν την φετινή πορεία της ομάδας τους, ώστε να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται μικρά πρότζεκτ που θα επιλέγουν, και

(γ) να δοθεί η ευκαιρία σε γονείς και νέους χωρίς προηγούμενη εμπειρία των ΔΕΝ να περάσουν λίγο χρόνο στο χώρο ώστε να πάρουν μία βιωματική γεύση της δράσης.

Συνολικά, συμμετείχαν 82 νέοι και 26 γονείς σ' αυτήν την πρώτη ανοιχτή εκδήλωση των ΔΕΝ στην τοπική κοινωνία της Ξάνθης.

1/4 

   

...αποσπάσματα από το ημερολόγιο των εμψυχωτών

Με πολύ χαρά υποδεχτήκαμε τους παλαιούς γονείς που είχαν μια καλή κουβέντα και ευχή να μας δώσουν για το ξεκίνημα μας, ωστόσο ενθουσιασμένοι μείνανε και οι γονείς που ερχόταν για πρώτη φορά να μας γνωρίσουν, κάτι που μας γέμισε ιδιαίτερα. Ο χώρος μας γέμισε χαμόγελα και καταιγισμό ερωτήσεων. Αυτά τα τριήμερα, εκτός των άλλων, μας έδωσαν και μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι θέλουν οι νέοι, ήταν λοιπόν η καλύτερη έρευνα πεδίου. Αυτό που νιώσαμε είχαμε καιρό να το νιώσουμε, νέοι να μπαίνουν να βγαίνουν, να συνεργάζονται βοηθώντας ο ένας τον άλλον - χρώματα έδιναν και έπαιρναν, και δεν είχαμε μόνο μίξεις χρωμάτων αλλά και μίξεις συναισθημάτων...

- Ελένη Αγγελίδου, Νιχάτ Εμίν Κεχαγιά, Φατμά Ιμπραήμκο, Χριστίνα Τσιμούδη

Στα πλαίσια της δράσης "Ανοιχτό εργαστήρι για γονείς και νέους", ταδιξέψαμε με το βαν ως το Σέλερο, όπου συναντήσαμε 21 νέους και 13 γονείς. Ο στόχος της συγκεκριμένης δράσης όπως την είχαμε σχεδιάσει, ήταν να ταξιδέψουν οι γονείς στο παρελθόν και οι νέοι να ονειρευτούν το μέλλον του τόπου τους. Ως ερέθισμα παρουσιάστηκε το θεατρικό* που είχαν ετοιμάσει οι προέφηβοι του εργατηρίου "Δ.Ε.Ν. Παίζουμε" στο Σέλερο. Οι γονείς, πρόθυμοι να βοηθήσουν στο καθετί έμοιαζαν να λένε ευχαριστώ με τις πράξεις τους. Ακόμη και οι άνθρωποι του τόπου, μας κερνούσαν και ήταν πολύ φιλικοί και ευγενικοί. Η κινητικότητα μας στο χώρο μάζεψε κόσμο που ρωτούσε τι ακριβώς κάνουμε. Η δραστηριότητα και με τους γονείς και με τα παιδιά κύλησε ομαλά. Οι γονείς μας ευχαρίστησαν που τους δόσαμε την δυνατότητα να θυμηθούν τα παιδικά τους χρόνια αλλά και για όλα όσα δώσαμε στα παιδιά τους την χρονιά που πέρασε.

* δέστε > Ο νεανικός θίασος του Δ.Ε.Ν. Παίζουμε Σελέρου σε μίνι περιοδεία

Η ματιά των εμψυχωτών για τη δράση

"Ως εμψυχωτές νιώσαμε πολύ ευπρόσδεκτοι αφού πρώτη φορά συναντήσαμε τέτοια υποδοχή και αποδοχή, Μας συγκίνησε το κέρασμα που μας πρόσφεραν σε καφενείο του χωριού. Αυτό που παρατηρήσαμε, μικροί, μεγάλοι και εμψυχωτές είναι το πόσο διαφορετικά μεγάλωσαν οι γονείς σε σύγκριση με τα παιδιά τους. Δεν περιμέναμε ξεκινώντας από εδώ πως μας περίμενε ένα τόσο ζεστό, φιλικό, οικείο περιβάλλον."

- Σερρά Αχμέτ Ογλού, Χριστίνα Τσιμούδη, Νιχάτ Εμίν Κεχαγιά, Ελένη Αγγελίδου

Στην έρευνα πεδίου του ΔΕΝ, ανακαλύψαμε νέες ανάγκες. Οι γονείς ζήτησαν στενότερες σχέσεις και καλύτερη επικοινωνία με τα παιδιά τους. Έτσι, σχεδιάσαμε δραστηριότητες που θα μας οδηγούσαν στο στόχο αυτό. Βρεθήκαμε όλοι μαζί – τρεις εμψυχωτές των ΔΕΝ, εικοσιένα παιδιά και επτά γονείς στο καφενείο στο Άκαρπο. Αρχικά, πίνοντας έναν πρωινό καφέ, επικοινωνήσαμε τις σκέψεις μας με τους γονείς, προσπαθώντας να δείξουμε τη δυνατότητα που μας δίνει το νέο μας εργαλείο – το ΒΑΝ των ΔΕΝ – ώστε να ξεπεράσουμε δυσκολίες οικονομικές και μεταφορικές. Τώρα μπορεί το ΔΕΝ να ταξιδέψει και να σας συναντήσει στον τόπο σας! Την ώρα της κουβέντας, τα παιδιά έφτιαξαν από μια ζωγραφιά για να στολίσουν και να ζωντανέψουν το χώρο του καφενείου. Στη συνέχεια μετά την ώρα του καφέ ξεκινήσαμε τη δραστηριότητα μας που την ονομάσαμε “Γνωρίζω το Παιδί μου;” “ Γνωρίζω τον Γονιό μου;”. Το σκεπτικό της δραστηριότητας αυτής ήταν, παιδιά και γονείς να γράψουν από ένα γράμμα στο οποίο θα διατύπωναν σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα για τον άλλον που θα παρουσιαζόταν σε δυάδες (γονέας-παιδί). Στο τέλος τα παιδιά έφτιαξαν το χάρτη του χωριού. Στα βλέμματα όλων ήταν ολοφάνερη η ευχαρίστηση και η ευγνωμοσύνη που είχανε επισκεφτεί το τόπο τους τα ΔΕΝ, που τόσο πολύ έχουν αγαπήσει. Όλοι γνωριζόντουσαν μεταξύ τους, έτσι δημιουργήθηκε ένα κλίμα εμπιστοσύνης χωρίς δισταγμούς, που βοήθησε στην υλοποίηση των δραστηριοτήτων. Ο τρόπος που δουλεύτηκε το κομμάτι των γραμμάτων άρεσε πολύ. Διότι η κάθε δυάδα διαβάζοντας τα γράμματά της, μοιράστηκε συναισθήματα και απορίες που τους έφερε πιο κοντά. Άρεσε τόσο πολύ στα παιδιά, που όσα δεν είχαν τους γονείς τους μαζί, έγραψαν τα γράμματα και ζήτησαν να το συνεχίσουν στο σπίτι, εμπλέκοντας τους γονείς τους. Κλείνοντας την συνάντηση η ιδέα του να φτιάξω το χάρτη του χωριού μου κινητοποίησε τα παιδιά και έβγαλε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα.

Η ματιά των εμψυχωτών - πολλαπλές αφηγήσεις για τη δράση

«Έχοντας κάνει μια καλή έρευνα πεδίου και προετοιμασία, ήμασταν έτοιμοι για την μεγάλη συνάντηση που σχεδιάζαμε τόσο καιρό. Στη δραστηριότητα που κάναμε προσπαθήσαμε να ενθαρρύνουμε μητέρες και παιδιά να εκμεταλλευτούν το πλούτο που κρύβουν μέσα τους, και να εκφράσουν συναισθήματα και σκέψεις- ένα πράγμα τόσο απλό και τόσο περίπλοκο συνάμα. Στην αρχή αυτό γέμισε ερωτηματικά τον χώρο του καφενείου. Ο ένας κοίταζε τον άλλον. Μόλις όμως ξεκίνησε ένα άτομο, ακολούθησαν κι οι υπόλοιποι, και στην παρουσίαση που έγινε βγήκαν πολλές καλές σκέψεις που πιστεύω θα βοηθήσουν και στη συνέχεια τις συγκεκριμένες σχέσεις. Στο τέλος, παρατηρώντας το χώρο του καφενείου, ήταν ολοφάνερη η ζωντάνια που είχαμε φέρει στο πέρασμα μας. Βρήκαμε ένα άψυχο καφενείο και του δώσαμε ζωή και χρώμα με την παρουσία μας. Αυτό το αναγνώρισε και η ιδιοκτήτρια του καφενείου και ζήτησε να μείνουν οι ζωγραφιές των νέων στο χώρο. Ήταν ένα πολύ καλό ξεκίνημα πιστεύω και εύχομαι η κάθε μας συνάντηση να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.»

«Πολύ καλή προετοιμασία και οργάνωση, αλλά πάνω από όλα πολύ καλή ή ιδέα και σκέψη αξιοποίησης του ΒΑΝ των ΔΕΝ σε περιοχές και άτομα που το είχαν επιθυμήσει, κάτι που ήταν εμφανές στα βλέμματα όλων μας. Για μένα πιστεύω ήταν μια ευκαιρία να ξαναζωντανέψω στιγμές από το παρελθόν. Συνάντησα παιδιά από την περσινή ομάδα προεφύβων να είναι πια έφηβοι, συνάντησα παιδιά από τα θερινά του 2006 που ήταν η πρώτη μου εμπειρία σαν εμψυχώτρια στο ΔΕΝ. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό να βλέπεις παιδιά που έχουν έστω μια σταλιά από σένα, χάρηκα πάρα πολύ. Με ενθουσίασε ειλικρινά το ενδιαφέρων που έδειξαν οι γονείς στη κουβέντα και στη δραστηριότητα που κάναμε. Στην αρχή της δραστηριότητας υπήρχε μία ατμόσφαιρα σφιχτοτυλιγμένου κουβαριού αλλά διήρκεσε τόσο όσο μέχρι να βρουν την άκρη και να τη ξετυλίξουν. Ήταν μια συνάντηση που ευχαρίστησε αρκετά άτομα όπως εμάς τους εμψυχωτές, παιδιά και γονείς που συμμετείχαν, την ιδιοκτήτρια του καφενείου, τους κατοίκους του χωριού. Eύχομαι να συνεχίσουμε και να ξαναζωντανέψουμε πολλές ακόμα ψυχές και περιοχές.»

« Εγώ θέλω να ξεκινήσω εκφράζοντας τα συναισθήματά μου. Εκείνη την ημέρα ένοιωθα πάρα πολύ άγχος επειδή πρώτη φορά θα ταξίδευα με το ΒΑΝ που ανυπομονούσα να το δω εδώ και καιρό, επίσης φέτος ήταν πρώτη φορά που θα κάναμε εργαστήρι γονέων-παιδιών σε ένα διαφορετικό χώρο, στο χώρο τους. Το ΒΑΝ των ΔΕΝ μου άρεσε πολύ, είναι τεράστιο και άνετο, έχει χαμογελαστό και συνεργάσιμο οδηγό! Εύχομαι σε μικρό χρονικό διάστημα να γεμίσει με χρώματα και δημιουργίες παιδιών. Όλοι οι γονείς, τα παιδιά και η ιδιοκτήτρια του καφενείου, μας υποδέχτηκαν με πολύ αγάπη και ζεστασιά. Αρχικά όλοι μπορεί να ήμασταν κάπως αγχωμένοι, αλλά με το καφέ, με το κέρασμα που είχαμε φέρει εμείς και με τη κουβέντα που κάναμε, δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα χαλάρωσης, εμπιστοσύνης και αμέσως ξεπεράστηκε το καθετί που “εμπόδιζε” το κάθε γονέα να μιλήσει και να εκφραστεί. Έφυγα πολύ αισιόδοξη και υπερήφανη, κι εύχομαι κάθε συνάντηση του ανοιχτού εργαστηρίου γονέα-παιδιού να είναι όλο και καλύτερη.»

- Φατμά Ιμπαϊμκο, Σερρά Αχμέτ Ογλού, Σεβάλ Οσμάν Ογλού

Στα πλαίσια της φετινής χρονιάς το Δημιουργικό Εργαστήρι Νέων δεν εστιάστηκε μόνο στην εμψύχωση παιδιών και νέων όπου είναι ο κύριος σκοπός του,αλλά  έπειτα από αίτημα των γονέων αποφάσισε να δημιουργήσει μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή στην δράση του, «το βιωματικό εργαστήρι γονέα – παιδιού».

Η λαχτάρα των γονέων να γνωρίσουν “τι εστί ΔΕΝ” και να βιώσουν όπως ακριβώς τα παιδιά τους πρωτόγνωρα συναισθήματα, ήταν η κινητήρια δύναμη για όλο αυτό το εγχείρημα. Εκεί λοιπόν στις αρχές του Μάρτη, με μια μικρή ανασφάλεια ξεκίνησε δειλά δειλά η πρώτη πιλοτική συνάντηση, η έκβαση της οποίας μας ενθουσίασε και μας ενθάρρυνε να ξεκινήσουμε δυναμικά προγραμματισμένες συναντήσεις μέσα στους επόμενους μήνες.

Με οδηγούς τα παιδιά τους, ο κάθε γονέας που συμμετείχε αφέθηκε στο ταξίδι της δημιουργίας. Τα παιδιά σαν έμπειροι ξεναγοί οδήγησαν τους γονείς τους στα δικά τους μονοπάτια, κάνοντας τους να νιώσουν και πάλι παιδιά και κερδίζοντας χρόνο μαζί τους που τους τον έχει στερήσει η καθημερινότητα. Οι γονείς δημιούργησαν μαζί με τα παιδιά τους, και τα συναισθήματα τρυφερότητας, χαράς και ζεστασιάς που προέκυπταν από την επαφή συγκίνησαν γονείς, παιδιά και εμψυχωτές.

Έτσι τώρα πια οι τοίχοι του ΔΕΝ έχουν αποκτήσει νέα πνοή συναισθημάτων από μια νεοσύστατη οντότητα που έχει βρει πια τον χώρο της στο εργαστήρι. Μπήκαν οι βάσεις για το κτίσιμο νέων σχέσεων ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά αλλά και μεταξύ των γονέων που συμμετείχαν. Η ανταλλαγή εμπειριών και βιωμάτων σε ένα νέο χώρο επαναπροσδιόρισε τον ρόλο του γονέα, δίνοντας του άλλο νόημα.

Ξεκίνησε σαν ρυάκι και τώρα πια είναι χείμαρρος που αναζητά να ξεχυθεί στην θάλασσα θέλοντας πρώτα να κάνει την εμφάνιση του και στον Νέστο - στην καλοκαιρινή κατοικία του ΔΕΝ - για να επεκτείνει τις γνώσεις και τα βιώματα του. Έτσι λοιπόν το εργαστήρι γονέα παιδιού  αυτό το καλοκαίρι θα βρει νέους τόπους προς εξερεύνηση δίπλα στις όχθες του ποταμού. Αφεθείτε στο ταξίδι τους, όπως και ΄μεις, και η μαγεία τους θα σας παρασύρει…

Εις το επανιδείν...

Χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης

Τα ΔΕΝ υπάρχουν ως μέρος μιας κοινότητας δράσεων του ΚΕΣΠΕΜ, κι ευρύτερα του ΠΕΜ. Ταυτόχρονα, τα δίκτυα συνεργατών και νέων των ΔΕΝ υπάρχουν ως μέρος μιας τοπικής κι ευρύτερης κοινότητας. Μια σημαντική πλευρά του έργου μας αφορά στο χτίσιμο μιας σχέσης που χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη και αμοιβαία υποστήριξη – όχι μόνο μεταξύ μας ως συνεργάτες, όχι μόνο εντός της κάθε ομάδας νέων, αλλά και με τους γονείς, τις οικογένειες, τις κοινότητες (εκπαιδευτικές και μη) που μας ενέχουν/περιβάλλουν. Αναρωτηθήκαμε ως συνεργάτες πώς θα θέλαμε να υπάρχει στη ζωή των γονέων των νέων-μελών των ομάδων “το ΔΕΝ”. Ακούγοντας “ΔΕΝ”, θα θέλαμε οι γονείς να νιώθουν μια νότα δημιουργικότητας και χαλάρωσης, να παίρνουν μια γεύση από μας χωρίς να τους κουράζει, και ταυτόχρονα να νιώθουν πως γίνονται πιο υποστηρικτικοί προς τα παιδιά τους – ανακαλύπτοντας τις δικές τους πηγές δημιουργικότητας. Χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης και εμπλέκοντας τους γονείς υποστηρικτικά σε δραστηριότητες που σχετίζονται με τα παιδιά τους πιστεύουμε πως θα εμψυχώσουμε την διαπολιτισμική διάσταση του ΔΕΝ και θα καλύψουμε ταυτόχρονα και το αίτημα των γονιών να συμμετέχουν οι ίδιοι σε δράση των ΔΕΝ.

Το κάλεσμα στο “Ανοιχτό Εργαστήρι Γονέα-Παιδιού”

Σχεδιάσαμε ένα ανοιξιάτικο “Ανοιχτό Εργαστήρι” όπου γονιός και παιδί εμπλέκονται μαζί σε δημιουργική δραστηριότητα. Ταυτόχρονα, τα ίδια τα παιδιά γίνονται οδηγοί και μικροί εμψυχωτές καθώς ξεναγούν τους γονείς τους στα μονοπάτια που οι ίδιοι περπατάν στο ΔΕΝ, και παίζουν μαζί τους τα παιχνίδια που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Παιδιά διαφορετικών ομάδων και οι γονείς τους έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν και να συν-δημιουργήσουν. Την ξεχωριστή αυτή δράση των ΔΕΝ συντονίζουν μέλη του δικτύου συνεργατών των ΔΕΝ: Σεβάλ Οσμάν Ογλού, Χριστίνα Τσιμούδη, Νιχάτ Εμίν Κεχαγιά, Ελένη Αγγελίδου, Φατμά Ιμπραήμκο, Σερρά Αχμέτ Ογλού.

Τι γυρεύει άραγε μια αλεπού σ' ένα ανοιχτό σεντούκι;

Κλείνει το μάτι στους περαστικούς μαθητές του ΚΕΣΠΕΜ Κομοτηνής, και τους δίνει ένα αίνιγμα αίνιγμα-κάλεσμα (σε δύο εκδοχές):

Περνώ στεριές και θάλασσες
Ρωτάω κι απαντάω
Για τον κρυμμένο θησαυρό
Από που μπορώ να πάω;

~~~

Βουνά και λίμνες προσπερνώ
Ποτέ δε σταματάω
Για τον κρυμμένο θησαυρό
Από που μπορώ να πάω;

Οι απαντήσεις στο αίνιγμα δόθηκαν στο “Ανοιχτό Εργαστήρι” κάθε Παρασκευή του Φεβρουαρίου 2012. Ο κάθε μαθητής μπορούσε να επιλέξει να συμμετέχει όποια Παρασκευή επιθυμούσε. Το “Ανοιχτό Εργαστήρι” των ΔΕΝ σχεδιάστηκε ως ένα δίωρο κυνήγι θησαυρού όπου ο θησαυρός είναι η δημιουργική έκφραση και το κυνήγι είναι ένα παιχνίδι αναζήτησης, μια διαδρομή με σταθμούς που προσφέρουν μια δοκιμασία. Οι νέοι έπαιζαν σε μικρές παρεούλες, με οδηγούς/βοηθούς εμψυχωτές του δικτύου συνεργατών των ΔΕΝ. Σκοπός του ήταν να δόσει σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου του ΚΕΣΠΕΜ την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά το ΔΕΝ, να βιώσουν μια γεύση δημιουργικής δραστηριότητας – κι αν το επιθυμούσαν – να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους να συμμετέχουν στις νέες ομάδες ΔΕΝ που δημιουργούμε στο ΚΕΣΠΕΜ Κομοτηνής.